Zeg nooit zo maar "saloon" tegen een "way station"Inderdaad, wat op onze terreinen werd neergepoot,
is geen saloon maar veel meer…een échte way station.
Sta ons toe om, samen met u, een stapje terug te zetten in de tijd en wat Amerikaanse geschiedenis te herkauwen.
Way stations kenden hun ontstaan tijdens de exploitatie van de zogenaamde "Overland Trail Mail Route" die een post- en passagiersverbinding opzette tussen gebieden mét en deze zonder trein (het "wilde westen" dus).
Voornoemde route was eigendom van Ben Holladay, die men de "stage coach king" noemde.
De "Overland Trail" wordt vaak verward met de "California" of "Oregon" trail, die eigenlijk de North Platte Valley volgde
van Nebraska naar Wyoming.
De naam "Overland Trail" verwijst specifiek naar dát gedeelte van de post- en passagiersverbinding, opgericht in 1862, dat de moeilijkheden met de American Indians op de "Oregon Trail" vermeed.
In juli 1862 droeg het US ministerie van posterijen Ben Holladay en zijn "Overland Stage Company" op om officieel te verhuizen van centraal Wyoming naar een route die voordien, gedeeltelijk, bekend stond als de "Cherokee Trail".
Dit betekende wel een omweg; echter de route was geruime tijd de enige weg waarop emigranten mochten reizen van de regering.
Zo werd de "Overland Trail" dus de belangrijkste corridor naar het westen tussen 1862 en 1868 én werden relay – en way stations welkome rustpunten voor dieren, passagiers en koetsiers.
Van gans het netwerk van way stations die ooit werden opgericht om de "Overland Stage Company" te laten functioneren,
blijft er heden ten dage nog slechts één over: Virgina Dale (momenteel een beschermd monument).
De way station en zijn bijgebouwen werden opgericht in 1862 door Jack Slade en genoemd naar zijn vrouw.
Het gebouw bestaat uit drie gedeelten en was tot voor 1920 voorzien van twee overdekte terrassen.
De houtshingles voor het dak werden aangevoerd uit St. Joseph, Misouri, tegen 1,5 $ per pond.
Rond 1864 werd er met de hand een waterput gegraven van 12 meter diep.
Aan de binnenkant vinden we een grote open ruimte met onbedekte houten muren en centraal een houtkachel
Door deze way station, beste bezoeker, lieten wij ons inspireren bij het realiseren van dit project.
Sterker nog, wij trachten zoveel mogelijk de sfeer en het leven in een way station te reconstrueren.
Wat gebeurde er zoal in deze way station? In 1862, na de bouw ervan, was "Virginia Dale" een bruisende plaats.
Veel staljongens, koetsiers en bewakers van de "Overland Stage Company" noemden het hun "thuis".
Het leven daar was veel minder monotoon dan in de swing – of relay stations
(waar enkel de paarden werden vervangen, waarna de rit verder ging): op de meest onmogelijke uren kwamen en gingen er passagierskoetsen, werden er maaltijden klaargemaakt en kon men een aanval van American Indians verwachten.
Bovendien geselden zware sneeuwstormen het gebouw in de winter, terwijl in de lente heftige regenbuien de omgeving omdoopten tot een modderpoel. De wind waaide vrij krachtig gedurende gans het jaar..
Net zoals de meeste way stations, kende ook "Virginia Dale" een vrij levendig sociaal leven.
Men organiseerde dansavonden, waar de omwonenden van mijlenver naartoe kwamen per koets, huifwagen of te paard.
Nogal wat koetsiers en begeleiders speelden viool of gitaar, zodat er aan "orkesten" geen gebrek was; in tegendeel, dansavonden (men danste vooral de "quadrille" en de "Virginia Reel") duurden tot in de vroege uurtjes.
De bijgebouwen annex magazijnen zaten tjokvol met hooi, graan, ingeblikte en gedroogde vruchten en vlees. "
Virginia Dale" stond bekend als één van de best bevoorraadde stations van de "Overland Trail".
Voorraadwagens reden af en aan volgens een vast schema om goederen aan te voeren
en vervolgens te verdelen naar andere stations.
U ziet het… een way station LEEFDE. Deze levendigheid trachten wij hier in hartje Ardennen te reconstrueren.
Tenslotte nog een woordje over "Willow Springs".
Als je vanuit het zuiden over de "Overland Trail" Wyoming binnenreed, was Willow Springs de eerste way station.
Het stond ook bekend als "Dirty Woman" (om begrijpelijke redenen echter, kozen wij deze naam niet voor ons gebouw).
Aanvankelijk bestond het uit één klein houten gebouw en een corral (met hout afgemaakte plaats waar dieren worden gehouden). Meerdere malen echter, werd het door American Indians overvallen en in brand gestoken, waarna het groter uit zijn as herrees.
"Willow Springs" lag midden op de prairie, nabij een bosje wilgenbomen nabij een bron (vandaar de naam).
Over de juiste locatie zijn historici het niet eens; er zijn namelijk geen overblijfselen meer van de gebouwen.
Men neemt wel aan dat de way station ongeveer een mijl ten westen en ten zuiden van Tie Sidings lag.